ความร้ายกาจของฝุ่นพิษขนาดจิ๋วหรือ 'PM2.5' ไม่ได้ส่งผลเสียโดยตรงต่อสุขภาพของมนุษย์เท่านั้น แต่ยังมีผลกระทบต่อการทำงานของคนที่ต้องเผชิญฝุ่นพิษอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
แม้ในไทยยังไม่มีผลวิจัยที่ชัดเจนเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่สิ่งที่กำลังเกิดขึ้นในประเทศที่เผชิญฝุ่น PM2.5 มาก่อนมีแนวโน้มเกิดขึ้นในประเทศไทยไม่ต่างกัน หากยังไม่สามารถจัดการกับปัญหาฝุ่นที่รุนแรงและมีแนวโน้มรุนแรงต่อเนื่องได้
จากการศึกษาของทีมนักเศรษฐศาสตร์จากคณะศิลปะและสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยแห่งชาติสิงคโปร์ (National University of Singapore :NUS) ได้ทำการศึกษาอย่างละเอียด พบว่ามลพิษทางอากาศที่รุนแรงส่งผลกระทบต่อผลผลิต (productivity) โดยใช้กรณีศึกษาจากมลพิษทางอากาศที่ยืดเยื้อในประเทศจีน ที่ส่งผลกระทบในทางลบต่อประสิทธิภาพการทำงานของพนักงานโรงงานสิ่งทอ
ผลการศึกษาครั้งนี้ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารเศรษฐกิจอเมริกัน เมื่อวันที่ 3 มกราคม 2562 พบความเชื่อมโยงระหว่างมลพิษทางอากาศและผลผลิตที่สวนทางกัน ทีม NUS ใช้เวลากว่าหนึ่งปีในการรวบรวมข้อมูลจากโรงงานในประเทศจีน เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับการสัมภาษณ์ผู้จัดการ 12 บริษัท ใน 4 จังหวัด ก่อนที่จะเจาะลึกถึงข้อมูลโรงงานสองแห่ง ที่เหอหนานและมณฑลเจียงซู
โรงงานทอผ้าที่ทำการวิจัย คนงานจะได้รับเงินตามผ้าแต่ละชิ้นที่พวกเขาทำ ซึ่งหมายความว่าสามารถตรวจสอบบันทึกการทำงานประจำวันสำหรับคนงานที่เฉพาะเจาะจงในการทำงานแบบกะเฉพาะงานได้ นักวิจัยจึงเปรียบเทียบจำนวนชิ้นงานแต่ละชิ้นที่ผลิตในแต่ละวันเพื่อวัดความเข้มข้นของอนุภาคที่คนงานเผชิญอยู่ตลอดเวลา
วิธีมาตรฐานในการกำหนดระดับความรุนแรงของมลพิษคือการวัดว่ามีอนุภาคขนาดเล็กเส้นผ่าศูนย์กลางจำนวนน้อยกว่า 2.5 ไมโครเมตร (PM2.5) ในอากาศ คนส่วนใหญ่ที่อาศัยอยู่ในประเทศกำลังพัฒนาเผชิญกับความเข้มข้นของอนุภาคที่เจ้าหน้าที่สาธารณสุขเห็นว่าเป็นอันตราย ในสถานที่ตั้งโรงงานทั้งสองแห่งระดับมลพิษมีความแตกต่างกันอย่างมากในแต่ละวัน และโดยรวมอยู่ในระดับสูงอย่างต่อเนื่อง ที่สถานที่แห่งหนึ่งระดับ PM2.5 เฉลี่ยประมาณ 7 เท่า ของขีดจำกัดความปลอดภัยที่กำหนดโดยสำนักงานคุ้มครองสิ่งแวดล้อมของสหรัฐอเมริกาที่ 85 ไมโครกรัมต่อลูกบาศก์เมตร
ทั้งนี้ ค่าความผันผวนของมลพิษรายวันไม่ได้ส่งผลกระทบต่อผลผลิตของคนงานทันที แต่กลับพบว่าการเพิ่มขึ้นของ PM2.5 เพิ่มขึ้น 10 ไมโครกรัมต่อลูกบาศก์เมตรอย่างต่อเนื่องยาวนานกว่า 25 วัน จะลดการผลิตประจำวันลง 1 เปอร์เซ็นต์ทำให้ บริษัท และคนงานเสียหาย
อนุภาคระดับสูงสามารถมองเห็นได้และอาจส่งผลกระทบต่อความเป็นอยู่ที่ดีของบุคคลในหลายๆ วิธี นอกจากเข้าสู่ปอดและกระแสเลือดแล้วก็อาจมีองค์ประกอบทางจิตวิทยาด้วย การทำงานในสถานที่ที่มีมลพิษสูงเป็นเวลานานอาจส่งผลกระทบต่ออารมณ์ หรืออารมณ์ในการทำงานด้วย
อีกหนึ่งข้อมูลที่สะท้อนถึงผลกระทบจากมลภาวะทางอากาศ คือผลวิจัยที่พบว่ามลภาวะ โดยเฉพาะ PM2.5 มีส่วนทำให้มีภาวะซึมเศร้า
Isobel Braithwaite ที่ University College London และทีมงานดูรายละเอียดในการศึกษา 25 ฉบับที่เผยแพร่จนถึงปลายปี 2017 เพื่อการวิเคราะห์เกี่ยวกับความเชื่อมโยงระหว่าง PM2.5 กับสุขภาพจิต
หลักเกณฑ์ของ องค์การอนามัยโลก (WHO) ระบุว่า PM2.5 ไม่ควรเกิน 10 ไมโครกรัมต่อลูกบาศก์เมตรของอากาศ โดยเฉลี่ยในหนึ่งปี แต่ระดับ PM2.5 เฉลี่ยในลอนดอน สหราชอาณาจักร มีตัวเลขเฉลี่ยที่ 13.3 ไมโครกรัมต่อลูกบาศก์เมตร และในนิวเดลีอยู่ที่ประมาณ 133 ไมโครกรัมต่อลูกบาศก์เมตรเลยทีเดียว
การค้นพบที่น่าสนใจอย่างหนึ่ง คือความเชื่อมโยงระหว่าง PM2.5 และภาวะซึมเศร้า ที่คล้ายคลึงกันทั่วโลก โดยกลไกที่มลพิษอาจส่งผลกระทบต่อสมองของมนุษย์จะแตกต่างกันออกไป
มีหลักฐานว่าสสารขนาดเล็กสามารถเข้าไปในเลือดของเราและไปถึงสมอง มลพิษทางอากาศเป็นที่รู้จักกันว่ามีผลต่อการอักเสบซึ่งเกี่ยวข้องกับภาวะซึมเศร้า ความวิตกกังวล และอาจส่งผลกระทบต่อฮอร์โมนความเครียด แต่ยังไม่พบความสัมพันธ์ใด ๆ ระหว่างมลพิษกับโรคจิต หรือโรคอารมณ์สองขั้ว (ไบโพลาร์)
อย่างไรก็ตาม Ioannis Bakolis จากมหาวิทยาลัย King’s College London มองว่า ณ เวลานี้ ยังไม่สามารถหาคำอธิบายที่ชัดเจนได้ว่าเกี่ยวกับมลภาวะมีผลทำให้เกิดอาการซึมเศร้าอย่างแท้จริง
เพราะนอกจากมลภาวะทางอากาศแล้วยังมีปัจจัยย่อยอื่น ๆ ที่ส่งผลต่อความเครียดได้อีก ซึ่งเป็นเรื่องที่ยังต้องศึกษากันต่อในระยะยาวเพื่อหาข้อสรุปที่ชัดเจนขึ้นในอนาคต
การวิจัยในประเทศจีนพบว่า 95% ของประชากรโลกหายใจอากาศที่ไม่ปลอดภัย พบว่าระดับมลพิษสูงนำไปสู่การลดลงอย่างมีนัยสำคัญ ในคะแนนการทดสอบในภาษา และคณิตศาสตร์โดยมีผลกระทบโดยเฉลี่ยเทียบเท่ากับการสูญเสียปีของการศึกษาของบุคคล
“อากาศที่มีมลภาวะสามารถทำให้ทุกคนลดระดับการศึกษาลงได้หนึ่งปีซึ่งมาก เรารู้ว่าผลกระทบนั้นเลวร้ายยิ่งสำหรับผู้สูงอายุโดยเฉพาะผู้ที่อายุมากกว่า 64 ปี และสำหรับผู้ชายและสำหรับผู้ที่มีการศึกษาต่ำ” ซีเฉิน (Xi Chen) จากโรงเรียนสาธารณสุขของเยลในสหรัฐอเมริกา สมาชิกของทีมวิจัยกล่าว
งานใหม่ที่ตีพิมพ์ในวารสาร Proceedings of National Academy of Sciences วิเคราะห์การทดสอบภาษา และเลขคณิตที่ดำเนินการโดยเป็นส่วนหนึ่งของการศึกษาของคณะกรรมการครอบครัวจีนในการศึกษา 20,000 คนทั่วประเทศระหว่างปี 2010 และ 2014 นักวิทยาศาสตร์เปรียบเทียบผลการทดสอบกับบันทึก มลพิษของไนโตรเจนไดออกไซด์และซัลเฟอร์ไดออกไซด์
นักวิจัยพบว่า ผู้คนจำนวนมากต้องเผชิญกับอากาศที่สกปรกความเสียหายต่อสติปัญญาที่ใหญ่กว่าด้วยความสามารถทางภาษาได้รับอันตรายมากกว่าความสามารถทางคณิตศาสตร์ และผู้ชายได้รับอันตรายมากกว่าผู้หญิง นักวิจัยกล่าวว่า สิ่งนี้อาจเป็นผลมาจากความแตกต่างในการทำงานของสมองชายและหญิง
ด้าน เดอริก โฮ (Derrick Ho) ที่มหาวิทยาลัยโพลีเทคนิคฮ่องกง กล่าวว่าผลกระทบของมลพิษทางอากาศต่อความรู้ความเข้าใจเป็นสิ่งสำคัญ และกลุ่มของเขาก็มีการค้นพบเบื้องต้นที่คล้ายกันในงานของพวกเขา “เป็นเพราะมลภาวะทางอากาศที่สูงอาจเกิดจากความเครียดจากปฏิกิริยาออกซิเดชั่น, การติดเชื้อทางระบบประสาทและการสร้างระบบประสาทของมนุษย์” ทำให้มลพิษทางอากาศน่าจะเป็นสาเหตุของการสูญเสียสติปัญญา อย่างไรก็ดีปัจจัยเชิงสาเหตุที่เป็นไปได้อื่นๆ คือ ความแตกต่างทางพันธุกรรมที่นำมาพิจารณาด้วย
นอกจากนี้ มลพิษทางอากาศถูกมองว่ามีผลกระทบระยะสั้นต่อสติปัญญาเช่นกัน ซึ่งอาจมีผลกระทบที่สำคัญเช่นสำหรับนักเรียนที่ต้องสอบเข้าที่สำคัญในวันที่มีมลพิษ
บทความโดย : กรุงเทพธุรกิจ : National University of Singapore :Theguardian :newscientist
