หนี้สูญ (Bad Deb) หมายถึง ลูกหนี้ที่ติดตามทวงถามจนถึงที่สุดแล้ว แต่ไม่ได้รับชำระหนี้จากลูกหนี้เหล่านี้ และได้ตัดจำหน่ายออกจากบัญชี
หนี้สงสัยจะสูญ (Doubtful Accounts) หมายถึง ลูกหนี้ที่คาดว่าจะเรียกเก็บไม่ได้ ถือเป็นค่าใช้จ่ายของรอบระยะเวลาบัญชีนั้น แต่ไม่ถือเป็นค่าใช้จ่ายตามประมวลรัษฎากร
ค่าเผื่อหนี้สูญหรือค่าเผื่อหนี้สงสัยจะสูญ (Allowance for Doubtful Accounts) หมายถึง จำนวนเงินที่กันไว้สำหรับลูกหนี้ที่คาดว่าจะเรียกเก็บเงินไม่ได้ ถือเป็นบัญชีปรับมูลค่าที่ตั้งขึ้นเพื่อแสดงเป็นรายการหักจากบัญชีลูกหนี้ในงบดุล เพื่อให้ยอดคงเหลือเป็นมูลค่าสุทธิของลูกหนี้ที่คาดว่าจะเก็บเงินได้ การบันทึกบัญชีเกี่ยวกับหนี้สูญมี ๒ วิธีดังนี้
1. วิธีตัดจำหน่ายโดยตรง เป็นวิธีที่ง่าย บันทึกเมื่อเกิดหนี้สูญจริง โดย
เดบิต-หนี้สูญ (๕๑๐) x,xxx.-
เครดิต-ลูกหนี้ (๑๐๓) x,xxx.-
2. วิธีตั้งค่าเผื่อ โดยคำนวณจากร้อยละของยอดขาย เพราะกรณีขายเชื่อนั้นโอกาสหนี้สูญมักคิดสัดส่วนจากยอดขาย หรือคำนวณจากร้อยละของยอดลูกหนี้ เพราะลูกหนี้เท่านั้นที่ก่อให้เกิดหนี้สูญ (วิธีนี้ถ้ามียอดเดิม ให้นำมาหักออกจากยอดที่คำนวณได้) หรืออาจจะคำนวณจากลูกหนี้แต่ละราย เพื่อให้ได้ยอดที่ใกล้เคียงความจริงที่สุด เมื่อคำนวณได้แล้ว บันทึกบัญชีโดย
เดบิต-หนี้สงสัยจะสูญ (๕๑๐) x,xxx.-
เครดิต-ค่าเผื่อหนี้สงสัยจะสูญ (๑๐๔) x,xxx.-
เมื่อแน่ใจว่าจะเรียกเก็บเงินจากลูกหนี้ไม่ได้ จึงบันทึกบัญชี ดังนี้
เดบิต-ค่าเผื่อหนี้สงสัยจะสูญ (๑๐๔) x,xxx.-
เครดิต-ลูกหนี้ (๑๐๓) x,xxx.-
หนี้สูญได้รับคือ หมายถึง ลูกหนี้ที่เคยตัดเป็นหนี้สูญไปแล้ว ภายหลังนำเงินมาชำระให้กิจการ ไม่ว่าจะเป็นบางส่วนหรือทั้งจำนวน บันทึกได้ ๒ กรณีดังนี้
1. กรณีตัดเมื่อหนี้สูญจริง ให้ตั้งลูกหนี้ขึ้นใหม่ แล้วบันทึกการรับเงิน ดังนี้
เดบิต-ลูกหนี้ (๑๐๔) x,xxx.-
เครดิต-หนี้สูญได้รับคืน (๔๐๔) x,xxx.-
เดบิต-เงินสด (๑๐๑) x,xxx.-
เครดิต-ลูกหนี้ (๑๐๓) x,xxx.-
2. กรณีตั้งค่าเผื่อหนี้สูญ ให้ตั้งลูกหนี้ขึ้นใหม่พร้อมลดยอดค่าเผื่อหนี้สงสัยจะสูญ แล้วบันทึกการรับเงิน ดังนี้
เดบิต-ลูกหนี้ (๑๐๓) x,xxx.-
เครดิต-ค่าเผื่อหนี้สงสัยจะสูญ (๑๐๔) x,xxx.-
เดบิต-เงินสด (๑๐๑) x,xxx.-
เครดิต-ลูกหนี้ (๑๐๓) x,xxx.-
บทความโดย : https://sites.google.com
